Hoe ons drinkwater steeds verder in kwaliteit afneemt
en niet meer is zoals het ooit bedoeld was.

Bewustzijn ten aanzien van gezondheidsprotectie is booming

Terwijl het bewustzijn van de consument ten aanzien van zijn gezondheid en biologisch voedsel de laatste tijd toeneemt, wordt er tot nu toe aan het allerbelangrijkste levensmiddel, het drinkwater, aanzienlijk minder, om niet te zeggen, totaal geen aandacht besteed.

Iedereen recht op vrije toegang tot schoon drinkwater!

Wie kan het in Nederland met deze stelling niet eens zijn? Bij ons is drinkwater een vanzelfsprekendheid. Regen valt met bakken uit de lucht, de sloten lopen over en we hoeven de kraan maar open te draaien en er komt water uit. Zoveel water als we maar willen. Dus, wat is het probleem? Toch is het zelfs in Nederland nodig om bewust met onze waterbronnen om te gaan.

Wat we dienen te weten.

Het is een gegeven dat de hoeveelheid water op onze aarde al miljoenen jaren constant blijft. Alleen de kwaliteit ervan vermindert en de vorm varieert tussen waterdamp, vloeibaar en ijs. Onze aarde bestaat voor 70% uit water waarvan slechts 3% zoet water is dat voor het grootste gedeelte uit ijs bestaat. Van alle water op aarde hebben we voor consumptie maar een kleine 0,3% zoet water tot onze beschikking. Een gedeelte daarvan bestaat uit oppervlaktewater en het andere gedeelte bestaat uit grondwater dat in diepere lagen in de aardbodem ligt opgeslagen.

We zijn op aarde inmiddels met 7 miljard mensen die géén week kunnen overleven zónder drinkwater.

Water is dus schaars te noemen. En schaarste leidt in het huidige denken direct tot het volgende verdienmodel: “Koop alle zoetwaterbronnen in de wereld op en zet er een hek omheen, zodat drinkwaterbronnen alleen toegankelijk zijn voor de firma’s die dat water oppompen, afvullen in plastic flessen en vervolgens verkopen aan mensen die daarvoor de vastgestelde prijs kunnen en willen betalen.”

Geboren zijn op deze aarde betekent dat je op z’n minst het recht moet hebben
op vrije toegang tot schoon drinkwater.

Nog even een reminder: Van alle water op aarde is slechts een fractie zoet water en daarvan is slechts een fractie beschikbaar voor consumptie. Een gedeelte van die fractie bestaat uit oppervlaktewater.

Hoe is het met de waterkwaliteit in Nederland gesteld?

We zijn in Nederland bevoorrecht omdat Nederland op grond van haar geografische ligging, haar bodemstructuur en regelmatige neerslag zo rijk aan water is dat lokaal en regionaal aan ieders behoefte kan worden voldaan.

Maar de kwaliteit minder dan wat verwacht mag worden.

Dat is nu duidelijk aan het veranderen. Door continue educatie van artsen, wetenschappers en voedingsdeskundigen blijkt steeds duidelijker dat de kwaliteit van het drinkwater, zowel van het kraanwater als van mineraalwater, in feite verre is van wat wordt beloofd. Het is nu wachten op het moment dat het algemeen aanvaard wordt dat het leidingwater niet is wat wij ervan verwachten.

Toch denken de meeste mensen nog dat het allerbeste drinkwater
uit de eigen kraan komt.

De actualiteit

Het is met de kwaliteit van het oppervlaktewater in Nederland en onze omringende landen niet opperbest gesteld. Het oppervlaktewater wordt vervuild door overbemesting, door drugs- en medicijnresten, door hormoon- en chemokuurresten, zware metalen, plastics in de vorm van polymeren, door chemische reinigingsmiddelen en door cosmeticaresten. Ook al denk je dat je het allerbeste water tot je beschikking hebt, dagelijks berichten de media, in kranten, radio en televisie het tegendeel. Zoals bijvoorbeeld het bericht van het RIVM in het NOS journaal van 4 april 2013.

Met name baby's, peuters, senioren en mensen met een immunodeficiëntie hebben een veel hogere gevoeligheid voor verontreinigingen in het water dan gezonde volwassen.

Hoe is in Nederland de controle van het leidingwater geregeld?

De drinkwatervoorziening en drinkwaterkwaliteit zijn in Nederland geregeld in de waterleidingwet en het waterleidingbesluit. Bovendien geldt de ‘Kaderrichtlijn Water’ (2000/60/EG). Bron: ‘De kwaliteit van de Nederlandse waterleidingnetten’ UNETO-VNI 2008

Deze is gebaseerd op de EU-richtlijn inzake de kwaliteit van water bestemd voor menselijke consumptie. Er wordt onder andere vastgesteld hoeveel stoffen er in het drinkwater moeten worden gecontroleerd en in welke hoeveelheden afzonderlijke stoffen aanwezig zijn. In het water kunnen ongeveer 1500 verschillende stoffen aanwezig zijn.

De World Health Organisation adviseert dat er 200 stoffen moeten worden getest op hun gevolgen voor de volksgezondheid. De regelgeving schrijft voor dat er alleen wordt gecontroleerd op slechts 50 stoffen die binnen de aangegeven grenzen moeten blijven. In mineraalwater zijn dat er slechts 10. De limieten zijn deels in de laatste 20 - 30 jaar aanzienlijk toegenomen. Ongeveer 1450 stoffen worden überhaupt niet gecontroleerd.

Voor de desinfectie van bijvoorbeeld bacteriën, schimmels en virussen worden chemische stoffen toegevoegd die risicovol te noemen zijn. Je kraan thuis wordt waarschijnlijk nog steeds niet op zuiverheid getest. Draai het uiteinde los en kijk wat er in het zeefje blijft zitten.

Het natuurlijke OERwater van weleer heeft een gedaantewisseling ondergaan.

De natuur heeft ons gedurende vele duizenden jaren van onbelast, schoon drinkwater voorzien. Dit water was niet gedesinfecteerd of voorzien van stoffen die de leidingen tegen corrosie moesten beschermen. Noch was het verrijkt met mineralen, noch met zuurstof, noch met toegevoegde suiker, ozon, kooldioxide of alcohol. In dit OERwater werden geen residuen of sporen van geneesmiddelen zoals clofibric (bloed lipideverlagende middelen), ibuprofen (anti-inflammatoir geneesmiddel), carbamazepine (epilepsie), metoprolol en sotalol (bètablokkers), sulfamethoxazol (antibioticum) noch PFT, PAK, uranium, asbestvezels, nitraat, lood, koper of hormoon verstorende stoffen, drugsafval, cosmeticaresten of sporen van hormoon-  of chemokuren aangetroffen. Trouwens, de wettelijke voorschriften om toe te zien welke van deze stoffen wel of niet en in welke mate toelaatbaar zijn, ontbreken nog.

De discussie over de kwaliteit van ons drinkwater heeft zich verplaatst
van een biologisch naar een chemisch probleem.

De Franse scheikundige Pasteur heeft ons anderhalve eeuw geleden met zijn microbe theorie overtuigd dat de oorsprong van ziekten terug te voeren zouden zijn op de aanwezigheid van microben. Sindsdien moet desinfectie ervoor zorgen dat we tegen deze levende microben oftewel ‘ziekteverwekkers’ beschermd zijn. Hiervoor zijn echter chemische middelen nodig. Als deze chemische stoffen in staat zijn de levende microben te doden kunnen we ons afvragen wat voor effect deze stoffen op ons als levende organismen hebben?

Zo’n eeuw geleden waren de problemen met drinkwater vooral van organische aard. Het belangrijkste was hoe we ons konden weren tegen pathogene organismen zoals schimmels, bacteriën en virussen.

Vandaag mogen we ons druk maken over de problemen die vooral van chemische aard zijn. Momenteel worden ongeveer 1000 verschillende stoffen en sporen in het leidingwater aangetroffen die afkomstig zijn van de industrie, de farmaceutische industrie, landbouw en de huishoudens.

Met ons uitgebreide netwerk van waterleidingen en de strikte wetgeving met betrekking tot oppervlaktewater en grondwater staan de waterleidingbedrijven momenteel voor een bijna onmogelijke opgave.

Zulke grote hoeveelheden water reinigen van al hun verontreinigende stoffen is veel te duur. Alhoewel het aantal en de concentratie bacteriën, zwevende stoffen en andere grove deeltjes, evenals enkele sterk geconcentreerde chemicaliën in de waterleiding aanzienlijk verminderd worden, betreffen de normen nog steeds de bekende verontreinigingen.

Momenteel ontbreekt ieder wetenschappelijk onderzoek die de lange termijn effecten bestudeert van lage doses verontreinigingen zoals sporen van hormoon- en chemokuren, drugssporen en cosmeticaresten die in het oppervlaktewater terug te vinden zijn. Ook wordt er niet gekeken hoe de normering op deze stoffen aangepast kan worden en welke effecten de mogelijke interactie tussen de verschillende chemische verbindingen op onze gezondheid zouden kunnen hebben?

Dit is wat experts zeggen:

“Alles wat de mens eet en drinkt is onderdeel van zijn ziekte en afhankelijk van zijn typische bio-elektronische kenmerken. Deze veranderen in het lichaam en zijn van invloed op zijn biologische constitutie.” 
Dr. Franz Morell

“Water dat gezuiverd is door moleculaire filtratie heeft de voorkeur boven water wat door milieuverontreiniging besmet is met antropogenen en kankerverwekkende stoffen. Moleculaire filtratie onttrekt op een veilige manier gif aan het water. Daarom is water met een mineralengehalte van minder dan 20 mg/liter uit medisch oogpunt aan te raden.” 
Prof. Dr. med. Eduard David

“Water is de basis voor denk- en leerprocessen. Water doet wonderen! U bent niet ziek, u hebt dorst!” 
Dr. med. Fereydoon Batmanghelidj

“Levend water is een medicijn, dat niet alleen in de ziekenhuizen, maar heel eenvoudig thuis aan te wenden is voor uw gezondheid!"
Dr. Axel Weber (Klinik Marinus am Stein)

“Wij drinken 90% van onze ziektes.” 
Louis Pasteur

“De meeste mineraalwaters in flessen zijn vanwege de verschillende combinaties van mineralen en op grond van het hoge gehalte aan anorganische zouten, bedenkelijk genoeg, om afgeraden te worden voor consumptie." 
Dr. Franz Morell

"Drink bij voorkeur plat, zacht water, zo mogelijk arm aan calcium en mineralen." 
Dr. med. Petra Bracht.

"Mineralen in mineraalwater zijn eerder schadelijk dan goed omdat ze de uitscheiding van gifstoffen en slakken uit het lichaam verhinderen." 
Dr. Barbara Hendel

“De ophopingen binnen een arterie kunnen met de kalkophopingen van een waterleiding vergeleken worden. Een arterie in deze toestand veroorzaakt een verhoging van de bloeddruk en kan een hartinfarct of beroerte veroorzaken" 
Dr. Patricia Bragg

Je kunt je dan de vraag stellen: “Wie zijn dan verantwoordelijk voor deze immense vervuiling van ons oppervlaktewater?” Die conclusie is gemakkelijk te trekken. Wij, wij met z’n allen!

En dan verwachten we, met z’n allen, dat de Nederlandse waterleidingmaatschappijen alles in het werk stellen om ons van 100% schoon, lekker en gezond drinkwater te voorzien tegen een betaalbaar tarief? Ooit nagedacht hoe een waterleidingmaatschappij aan schoon drinkwater komt?

Wat blijkt?

Inderdaad, de burger vraagt en de waterleidingmaatschappijen draaien op volle toeren om aan de vraag te blijven voldoen.

Ons drinkwater bestaat voor 40% uit oppervlaktewater en voor 60% uit grondwater. “Om de kwaliteit van het leidingwater te waarborgen zijn er 35 waterbronnen in Brabant waar Brabant Water het water uit omhoog pompt vanuit een diepte variërend van ongeveer 30 meter tot ongeveer 330 meter, afhankelijk van de kwaliteit van het waterwingebied.” laat Brabant Water me weten.

Op de zéér informatieve site van Brabant Water staat te lezen hoe zorgvuldig er met dit opgepompte water wordt omgegaan om het ons, veeleisende burgers, naar de zin te maken.

Deze zelfde website van Brabant Water toont de burger de volgende cijfers:
“Gemiddeld gebruiken we 119 liter water per persoon per dag. Dat zijn ongeveer 12 volle emmers. Natuurlijk hangt uw watergebruik af van uw persoonlijke leefgewoonten en woonsituatie.” Hoe ga je bewust om met water?

2 liter per persoon per dag is nodig vóór het behoud van je eigen gezondheid.